χρήση του ανυψωμένου δημοσίου καθίσματος από κασκαντέρ!!!!
Τρίτη 7 Ιουνίου 2011
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
Εφαρμογή κειμένου σε τοίχο,AMP Gallery Αθήνα
Εντάξει εμείς μπορούμε να βάλουμε μαύρο κείμενο σε λευκό φόντο γιατί θα έχει μικρότερο κόστος.
Και είναι πολύ απλό, θέλει 1 προτζέκτορα και 1 σκάλα ή ακόμη καλύτερα αυτό το οχηματάκι που έλεγα.Επίσης το σχέδιο πρέπει να γίνει νύχτα δεν ξέρω αν είναι πρόβλημα αυτό.
Μανώλης
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
Μια πρόταση...
Μια ιδέα που είναι του Μανώλη μου φαίνεται αλλά θα θελα να την αναπτυξω ειναι για να ενεργοποιηθεί ο χώρος του προαυλίου να κατασκευαστεί ένα τραπεζι μεγάλο στο μήκος και ενιαιό με ''κύριες'' εισόδους στην αρχή και το τέλος του και ''δευτερεύουσες'' σε διάφορα μέρη του αλλά προκειμένου να μην χαλάνε την συνέχεια του τραπεζιού να είναι μερη του τραπζεζιού που να ανοιγοκλείνουν όπως π.χ. σε κάποια μπαρ...Αυτό το τραπέζι θα χει και 2 πάγκους εναν απ τη μια και έναν απ την άλλη για καθίσματα ενιαίοι και αυτοί που θα διακόπτονται στα σημεία εισόδου-εξόδου. Θα μπορούσε να ναι κατά μήκος καποιου τοίχου του προαυλίου ή σε κάποιο άλλο σχετικά κεντρικό σημείο με προυπόθεση να ναι ενιαίο. Τώρα υπάρχουν κάποια θέματα που προκύπτουν.
1 και σημαντικότερο το πρακτικό γιατί δεν ξέρω ούτε που θα βρεθούν τα υλικά ούτε πως θα φτιαχτεί αυτό
2 δεν εχώ ούτε φωτογραφίες ούτε κάποια κάτοψη του χώρου οπότε να μπορώ να προτείνω κάτι πιο συγκεκριμένο. Αν μπορεί όποιος τις έχει να τις ποστάρει γιατί θεώρω πολύ σημάντικο να υπάρχουν γενικότερα
αν αυτό το έργο πραγματοποιηθεί θα μπορούσε να γίνει και μια μικρή γιορτή στο τέλος για να εγκαινιαστεί.....
εεεε αυτά μου φαίνεται περιμένω σχόλια και προτάσεις
Τσακάλης
1 και σημαντικότερο το πρακτικό γιατί δεν ξέρω ούτε που θα βρεθούν τα υλικά ούτε πως θα φτιαχτεί αυτό
2 δεν εχώ ούτε φωτογραφίες ούτε κάποια κάτοψη του χώρου οπότε να μπορώ να προτείνω κάτι πιο συγκεκριμένο. Αν μπορεί όποιος τις έχει να τις ποστάρει γιατί θεώρω πολύ σημάντικο να υπάρχουν γενικότερα
αν αυτό το έργο πραγματοποιηθεί θα μπορούσε να γίνει και μια μικρή γιορτή στο τέλος για να εγκαινιαστεί.....
εεεε αυτά μου φαίνεται περιμένω σχόλια και προτάσεις
Τσακάλης
σχετικά με τα παρακάτω..
Γεια σας παιδιά!
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
και εμένα μου αρέσει το διάγραμμα του Γιάννη.
Συμφωνώ με την Πετρίνα οτι αυτό θα μπορούσε να παρουσιαστεί και σε ψηφιακή μορφή .Προσωπικά όμως πιστεύω ότι η εικόνα του διαγράμματος είναι τόσο δυνατή και μπορεί να ερμηνευτεί με τόσους τρόπους ώστε δε χρειάζεται να στερήσουμε από την εικόνα αυτή τις άλλες πολλαπλές αναγνώσεις της βάζοντας ανθρώπους στη θέση των σημείων .Θα μπορούσε να είναι το αποτελέσμα μιας συζήτησης ή ενός παιχνιδιού...Το ότι λειτουργεί αινιγματικά για αυτούς που θα το βλέπουν μετά,θεωρώ ότι είναι πολύ ενδιαφέρον και σκέφτομαι ότι ίσως θα ήταν ωραίο να γίνει σε τοίχο ώστε να μείνει στο χώρο του συνεδρίου .
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αντί κάποιας εικονογράφησης :Ο Μανώλης έχει αναφέρει την πρότασή μου να γραφτεί μόνο στην γλώσσα της μικρότερης μειονότητας της Κομοτηνής.Σκεπτόμενη και τις άλλες ιδέες, εξακολουθώ να την υποστηρίζω γιατί πιστεύω ότι στις δράσεις μας θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν το μέρος που θα φιλοξενήσει το συνέδριο το οποίο έχει τεράστια πολιτισμική ιστορία .
Κρήνη
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
και εμένα μου αρέσει το διάγραμμα του Γιάννη.
Συμφωνώ με την Πετρίνα οτι αυτό θα μπορούσε να παρουσιαστεί και σε ψηφιακή μορφή .Προσωπικά όμως πιστεύω ότι η εικόνα του διαγράμματος είναι τόσο δυνατή και μπορεί να ερμηνευτεί με τόσους τρόπους ώστε δε χρειάζεται να στερήσουμε από την εικόνα αυτή τις άλλες πολλαπλές αναγνώσεις της βάζοντας ανθρώπους στη θέση των σημείων .Θα μπορούσε να είναι το αποτελέσμα μιας συζήτησης ή ενός παιχνιδιού...Το ότι λειτουργεί αινιγματικά για αυτούς που θα το βλέπουν μετά,θεωρώ ότι είναι πολύ ενδιαφέρον και σκέφτομαι ότι ίσως θα ήταν ωραίο να γίνει σε τοίχο ώστε να μείνει στο χώρο του συνεδρίου .
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αντί κάποιας εικονογράφησης :Ο Μανώλης έχει αναφέρει την πρότασή μου να γραφτεί μόνο στην γλώσσα της μικρότερης μειονότητας της Κομοτηνής.Σκεπτόμενη και τις άλλες ιδέες, εξακολουθώ να την υποστηρίζω γιατί πιστεύω ότι στις δράσεις μας θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν το μέρος που θα φιλοξενήσει το συνέδριο το οποίο έχει τεράστια πολιτισμική ιστορία .
Κρήνη
Ένα παραπάνω λιθαράκι στην ιδέα της αποτύπωσης
προσωπικά μου αρέσει η αποτύπωση αυτή, που δίνεται παρακάτω. και ίσως για να γίνουν πιο ξεκάθαρα τα νοήματά της, θα μπορούσε σε πρώτη φάση να υπάρχει η αποτύπωση με τις κουκκίδες και σε επόμενη φάση οι κουκκίδες να αντιστοιχούν σε ανθρώπους!
πιο παραστατικά αυτό που φαντάζομαι: να υπάρχει σαν slight το συγκεκριμένο μοτίβο πίσω από τα παιδιά που κάνουν την παρουσίαση σε μία από τις υποενότητες που χωρίσαμε τις παρουσιάσεις και μέσα σε 10 λεπτά (που θα έχουν στη διαθεσή τους για την παρουσίαση) να μετατραπούν οι κουκκίδες σε ανθρώπους (κάνω μία παραπομπή- σύνδεση στην ιδέα που είχα δώσει εγώ στο πρώτο κείμενο του blog και προτείνω οι ανθρωποι να είναι αρχικά ίδιοι και ανά 1 slight να τους προστίθεται και κάποιο χαρακτηριστικό, ώστε στο τέλος να ενώνονται με κουκκίδες ο ένας διαφορετικός με τον άλλο, και όλοι μεταξύ τους.
Γράφοντας αυτό μου ήρθε και ένας άλλος τρόπος ανάδειξης της ιδέας αυτής, που μάλλον μου αρέσει περισσότερο: μπαινει στο κεντρο της παρουσίασης αυτή η εικόνα (είτε αποτυπωμένη σε καμβά-χαρτί-πάτωμα είτε δοσμένη ψηφιακά) και όλοι μαζί αφού κάνουμε τις παρουσιάσεις μας στεκόμαστε μπροστά από αυτή την εικόνα και ο καθένας πηγαίνει επάνω σε μία κουκκίδα και κρατώντας κορδέλες στα χέρια ενωνόμαστε μεταξύ μας (πάνω στα χνάρια που αποτυπώνονται στον πίνακα αυτό). Νομίζω ότι θα είναι ένα πολύ κάλο φινάλε!
Υ.Γ ποιός έκανε την παρακάτω ανάρτηση;
Βασιλείου Πετρίνα
συζήτηση-αποτύπωση
μια αποτύπωση που θα δείχνει τις αποφάσεις που θα έχουμε πάρει -συλλογικά- για μια σχετικά απλή διαδικασία, όπως αυτή του να ενώσεις ένα σημείο με ένα άλλο.
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
Μία αυθόρμητη- ακατέργαστη ιδέα
Τι θα λέγατε να παράγουμε ένα "κείμενο" (όχι αυστηρά με λέξεις) το οποίο χωρίς μετάφραση να απευθύνεται σε όλους τους ακροατές / θεατές, που μας παρακολουθούν;
και με αυτόν τον τρόπο να ενώσουμε το κοινό χωρίς να απευθυνόμαστε στον καθένα ξεχωριστά (μέσω μεταφράσεων) και να παράγουμε μία γνώση διαπολιτισμικής εμβέλειας -"Border Crossings" άλλωστε!
Διαβάζοντας την ανάρτηση του Μανώλη μου ήρθε η ιδέα, σχολιάστε αν θέλετε πώς σας φαίνεται και πώς ίσως φαντάζεστε εσείς ένα τέτοιο "κείμενο"
Πετρίνα Βασιλείου
και με αυτόν τον τρόπο να ενώσουμε το κοινό χωρίς να απευθυνόμαστε στον καθένα ξεχωριστά (μέσω μεταφράσεων) και να παράγουμε μία γνώση διαπολιτισμικής εμβέλειας -"Border Crossings" άλλωστε!
Διαβάζοντας την ανάρτηση του Μανώλη μου ήρθε η ιδέα, σχολιάστε αν θέλετε πώς σας φαίνεται και πώς ίσως φαντάζεστε εσείς ένα τέτοιο "κείμενο"
Πετρίνα Βασιλείου
Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Σχετικά με τους τοίχους κυρίως..
Ως προς τα τεχνικά θέματα:
Το ότι δεν μπορούμε να έχουμε σκαλωσιά αποτελεί ένα πρόβλημα, αλλά υπάρχει και άλλη λύση.Όπως είχα αναφέρει και στην προηγούμενη ανάρτηση, υπάρχει ένα οχηματάκι ανύψωσης σαν μικρός γερανός το οποίο θα μπορούσαμε να νοικιάσουμε με όχι μεγάλο κόστος, αλλά στο οποίο μπορούν να ανέβουν το πολύ δύο άτομα τη φορά, το οποίο για μένα δεν είναι μεγάλο πρόβλημα καθώς οι υπόλοιποι μπορούν να δουλεύουν κάτω ταυτόχρονα.Αυτό είναι σίγουρα απαραίτητο στην περίπτωση που θέλουμε να δουλέψουμε με σπρέυ. Σ'αυτήν την περίπτωση όντως ο Πασχάλης έχει δίκιο που λέει ότι δεν υπάρχει διαφορά στο κόστος αν έχουμε τρία ή περισσότερα χρώματα.Βέβαια τα σπρέυ έχουν μεγαλύτερο κόστος σε σχέση με τα πλαστικά χρώματα.Εγώ υπολογίζω ότι για να γεμίζαμε έναν από αυτούς τους τοίχους με μια τοιχογραφία των 10 χρωμάτων θέλουμε γύρω στα 200-250 ευρώ.
Πάντως εγώ υποστηρίζω παρεμβάσεις απλές και έξυπνες που με αυθόρμητο τρόπο θα εστιάζουν στην πράξη αυτή καθ'εαυτή και στη διαδικασία της.
Μου άρεσε πολύ η ιδέα του Γιάννη να αντιγράψουμε τα ήδη υπάρχοντα συνθήματα στους τοίχους γιατί το ύψος από μόνο του της παρέμβασης αυτής της δίνει μια μονιμότητα, η οποία δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να διαβάσει τις μεταβολές που προκύπτουν στο χρόνο στα συνθήματα αυτά, τα οποία λόγω του ότι έχουν να κάνουν με τις εδαφικές διεκδικήσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων σχετίζονται και με κάποια έργα των παιδιών του workshop 1 ,αλλά και με μια δική μου ιδέα σχετικά με έναν αγώνα ποδοσφαίρου για την οποία θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση..
Επίσης η ιδέα αυτή αν και αρχικά περνάει σχεδόν απαρατήρητη, δημιουργεί μια έκπληξη σε 2η ανάγνωση που εμένα με ενδιαφέρει ιδιαίτερα και επίσης έχει και χαμηλό κόστος( χρειάζεται μόνο αυτό το οχηματάκι και 1 προτζέκτορα).
Μια άλλη ιδέα δική μου η οποία έχει να κάνει με αυτό που λέει ο Βασίλης σχετικά με το graffiti ως κάποιου είδους πρόκληση, αλλά και με το graffiti στην πιο καθαρή του για μένα μορφή σαν απλή παρέμβαση στην εικόνα ενός τοίχου που θέλεις να αλλάξεις είναι να φτιάξουμε μια γιγάντια μουτζούρα με ένα μόνο χρώμα στον έναν από τους τρεις τοίχους.
Αυτό έχει επίσης χαμηλό κόστος και δε χρειάζεται καν οχηματάκι. Και σχετίζεται με ένα μέρος της δουλειάς μου καθώς τώρα φτιάχνω 300 χειροποίητα περιοδικά των 24 σελίδων με 1 μουτζούρα σε κάθε σελίδα.
Επίσης να πω ότι μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η ιδέα μιας συμμετοχικής τοιχογραφίας σα μοτίβο όπου ο καθένας μετά από συζήτηση φτιάχνει κάτι με το σπρέι του.Θα ήθελα όμως αυτό να έχει πράγματι μια τελική μορφή που να είναι σα μοτίβο.
Η ιδέα του κειμένου είναι ενδιαφέρουσα αν και η μετάφραση σε διάφορες γλώσσες μου φαίνεται κάπως αφελής σαν ιδέα και αυτό που μου είπε η Κρήνη και μου φάνηκε πολύ καλό είναι να γράφαμε ένα κείμενο στη γλώσσα της μικρότερης μειονότητας π.χ. μόνο στα πομάκικα .
Το κείμενο επίσης θα είχε χαμηλό κόστος αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε αυτό το οχηματάκι.
Βασίλη μήπως θα μπορούσες να αναρτήσεις το ποίημα στο οποίο αναφέρεσαι μήπως συμφωνήσουμε να βάλουμε αυτό?
Αυτά.
Μανώλης Λεμός
lemosss.blogspot.com
Το ότι δεν μπορούμε να έχουμε σκαλωσιά αποτελεί ένα πρόβλημα, αλλά υπάρχει και άλλη λύση.Όπως είχα αναφέρει και στην προηγούμενη ανάρτηση, υπάρχει ένα οχηματάκι ανύψωσης σαν μικρός γερανός το οποίο θα μπορούσαμε να νοικιάσουμε με όχι μεγάλο κόστος, αλλά στο οποίο μπορούν να ανέβουν το πολύ δύο άτομα τη φορά, το οποίο για μένα δεν είναι μεγάλο πρόβλημα καθώς οι υπόλοιποι μπορούν να δουλεύουν κάτω ταυτόχρονα.Αυτό είναι σίγουρα απαραίτητο στην περίπτωση που θέλουμε να δουλέψουμε με σπρέυ. Σ'αυτήν την περίπτωση όντως ο Πασχάλης έχει δίκιο που λέει ότι δεν υπάρχει διαφορά στο κόστος αν έχουμε τρία ή περισσότερα χρώματα.Βέβαια τα σπρέυ έχουν μεγαλύτερο κόστος σε σχέση με τα πλαστικά χρώματα.Εγώ υπολογίζω ότι για να γεμίζαμε έναν από αυτούς τους τοίχους με μια τοιχογραφία των 10 χρωμάτων θέλουμε γύρω στα 200-250 ευρώ.
Πάντως εγώ υποστηρίζω παρεμβάσεις απλές και έξυπνες που με αυθόρμητο τρόπο θα εστιάζουν στην πράξη αυτή καθ'εαυτή και στη διαδικασία της.
Μου άρεσε πολύ η ιδέα του Γιάννη να αντιγράψουμε τα ήδη υπάρχοντα συνθήματα στους τοίχους γιατί το ύψος από μόνο του της παρέμβασης αυτής της δίνει μια μονιμότητα, η οποία δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να διαβάσει τις μεταβολές που προκύπτουν στο χρόνο στα συνθήματα αυτά, τα οποία λόγω του ότι έχουν να κάνουν με τις εδαφικές διεκδικήσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων σχετίζονται και με κάποια έργα των παιδιών του workshop 1 ,αλλά και με μια δική μου ιδέα σχετικά με έναν αγώνα ποδοσφαίρου για την οποία θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση..
Επίσης η ιδέα αυτή αν και αρχικά περνάει σχεδόν απαρατήρητη, δημιουργεί μια έκπληξη σε 2η ανάγνωση που εμένα με ενδιαφέρει ιδιαίτερα και επίσης έχει και χαμηλό κόστος( χρειάζεται μόνο αυτό το οχηματάκι και 1 προτζέκτορα).
Μια άλλη ιδέα δική μου η οποία έχει να κάνει με αυτό που λέει ο Βασίλης σχετικά με το graffiti ως κάποιου είδους πρόκληση, αλλά και με το graffiti στην πιο καθαρή του για μένα μορφή σαν απλή παρέμβαση στην εικόνα ενός τοίχου που θέλεις να αλλάξεις είναι να φτιάξουμε μια γιγάντια μουτζούρα με ένα μόνο χρώμα στον έναν από τους τρεις τοίχους.
Αυτό έχει επίσης χαμηλό κόστος και δε χρειάζεται καν οχηματάκι. Και σχετίζεται με ένα μέρος της δουλειάς μου καθώς τώρα φτιάχνω 300 χειροποίητα περιοδικά των 24 σελίδων με 1 μουτζούρα σε κάθε σελίδα.
Επίσης να πω ότι μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η ιδέα μιας συμμετοχικής τοιχογραφίας σα μοτίβο όπου ο καθένας μετά από συζήτηση φτιάχνει κάτι με το σπρέι του.Θα ήθελα όμως αυτό να έχει πράγματι μια τελική μορφή που να είναι σα μοτίβο.
Η ιδέα του κειμένου είναι ενδιαφέρουσα αν και η μετάφραση σε διάφορες γλώσσες μου φαίνεται κάπως αφελής σαν ιδέα και αυτό που μου είπε η Κρήνη και μου φάνηκε πολύ καλό είναι να γράφαμε ένα κείμενο στη γλώσσα της μικρότερης μειονότητας π.χ. μόνο στα πομάκικα .
Το κείμενο επίσης θα είχε χαμηλό κόστος αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε αυτό το οχηματάκι.
Βασίλη μήπως θα μπορούσες να αναρτήσεις το ποίημα στο οποίο αναφέρεσαι μήπως συμφωνήσουμε να βάλουμε αυτό?
Αυτά.
Μανώλης Λεμός
lemosss.blogspot.com
Συνάντηση ομάδας Κομοτηνής: προτάσεις για graffiti και για την οργάνωση του workshop
Αγαπητοί μου!
Σήμερα Τρίτη 12/4 η ομάδα της Κομοτηνής συναντήθηκε (αν και με 4 απουσίες…) για να δούμε κάπως πιο συστηματικά το ζήτημα του workshop 2 .
Διαβάσαμε ξανά τις αναρτήσεις στο blog, καθώς και τις προτάσεις που έκανε η Ελπίδα σε μένα με e-mail (αλλά δεν τις είδαμε στο blog). Συζητήσαμε αρκετά τι θα θέλαμε αλλά και τις δυνατότητες υλοποίησης που έχουμε και λίγο ως πολύ καταλήξαμε σε ορισμένα ζητήματα:
Α) Μας ενδιαφέρει τρελά να γίνει το graffiti! Συμφωνούμε με την πρόταση της Ελπίδας να γίνει στους τρεις «πύργους» της Σχολής και να περιλαμβάνει ένα σχέδιο, ένα μοτίβο κι ένα κείμενο αντίστοιχα. Για την τριχρωμία ακούστηκαν και διαφορετικές απόψεις. Αν είναι για λόγους οικονομίας, π.χ., ο Πασχάλης που έχει μια εμπειρία από graffiti είπε ότι το να βάλουμε κι άλλα χρώματα δε θα επιβαρύνει σημαντικά το κόστος. Εκτός κι αν είναι για λόγους αισθητικής, οπότε πάμε πάσο…!
Β) Αναφορικά με το τεχνικό κομμάτι, είναι δύσκολο να βρούμε σκαλωσιά. Πώς θα καταφέρουμε όμως να βάψουμε τόσο ψηλά; Με τις 9μετρες βούρτσες, υποθέτουμε ότι μόνο φόντο μπορεί να γίνει τόσο ψηλά. Από την άποψη της μπογιάς τι συμφέρει περισσότερο; Πόσο είναι το κόστος αν καλύψουμε τις επιφάνειες αυτές με πλαστικό ή με σπρέυ; Αν εσείς κάνετε το σχέδιο, εμείς μπορούμε να κάνουμε τα «γεμίσματα»;
Γ) Δεν καταλήξαμε ως προς το τι θα περιλαμβάνει το κάθε graffiti. Η ιδέα του «τέρατος» δίχασε την ομάδα, γιατί άλλοι τη βρήκαν ενδιαφέρουσα και συνδηλωτική της «μεικτής» ταυτότητας της Θράκης, ενώ άλλοι είπαν ότι δε θα καταλάβει κανείς τίποτε… Απορρίψαμε το γυμνό ή το πορνό (που έπεσε στο τραπέζι) ως κάτι που θα προκαλούσε «ανέξοδα» και οπωσδήποτε όχι για να κάνει τον κόσμο να πλησιάσει… Άλλωστε η ίδια η «πρόκληση» είναι το graffiti… Σκεφτήκαμε ότι το κείμενο θα πρέπει να είναι ποίημα, αλλά δεν καταλήξαμε σε κάτι συγκεκριμένο. Προσωπικά, θα πρότεινα ένα ποίημα του Nazim Hikmet γραμμένο στα τουρκικά και τα ελληνικά, στα αγγλικά (;) και ενδεχομένως στα πομάκικα (έχω ήδη μερικά μεταφρασμένα στα πομάκικα, αλλά μπορούμε να μεταφράσουμε κι άλλα). Όσο για το μοτίβο, έπεσε στο τραπέζι (στο γραφείο για την ακρίβεια…) και η εξής πρόταση: να γίνει ένα συλλογικό σχέδιο από πολλούς μαζί που θα παρεμβαίνουν διαδοχικά με γραμμές και χρώματα, χωρίς προκαθορισμένο σχέδιο, ο καθένας με το σπρέυ του… Πώς σας φαίνεται;
Δ) Αφού διαφωνήσαμε για κάμποση ώρα (με πολύ ενδιαφέροντα επιχειρήματα εκατέρωθεν) καταλήξαμε στο να γίνουν τελικά οι τρεις εισηγήσεις. Εμείς αναλαμβάνουμε την εισήγηση «Ανθρωπολογία και δημόσιος χώρος», την οποία θα δουλέψουμε μέσα στις γιορτές, ώστε να την έχουμε έτοιμη στις 2 Μαΐου. Ήδη αύριο το πρωί θα συναντηθώ με τη Δήμητρα που ανέλαβε να γράψει μερικές εισαγωγικές σκέψεις, να τις δούμε και μαζί και να τις δώσουμε στους υπόλοιπους της ομάδας για σχόλια και προσθαφαιρέσεις… Η γνωστή βάσανος του συλλογικού κειμένου!
Ε) Δεν καταλήξαμε ούτε ως προς το χώρο διεξαγωγής του workshop. Η μία πρόταση ήταν να γίνει στο προαύλιο, ώστε να μαζευτεί κόσμος και να έχει τη μορφή «παράστασης» (ή, τέλος πάντων, να περιλαμβάνει κάτι σε κίνηση κ.λπ.). Η δεύτερη ήταν να δώσουμε όλοι εικόνες τις οποίες κάποιος /κάποια / κάποιοι από την ομάδα της Αθήνας που κατέχουν από βιντεο-αρτ θα μπορούσε να τις φιλμάρει ώστε να πέφτουν σε αργό ή γρήγορο ρυθμό συνοδεία μουσικής. Μιλάμε για ένα φιλμάκι δηλαδή, όχι μεγάλης διάρκειας (κάτι σαν βίντεο κλιπ) που θα χρησίμευε ως «εισαγωγή» για τις εισηγήσεις και τη συζήτηση στο workshop. Ο Γιώργος θυμήθηκε το Koyaanisqatsi , μέρος του οποίου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά, αν δεν μπορούμε να κάνουμε το φιλμάκι. Αυτό, όμως προϋποθέτει ότι θα γίνει σε αίθουσα. Σε κάθε περίπτωση, είπαμε να μην είναι μια συζήτηση «ξερή»…
ΣΤ) Επειδή έχουν πλακώσει πολλοί τις τελευταίες μέρες με ανακοινώσεις, μάλλον το workshop θα πρέπει να διεξαχθεί σε παράλληλη συνεδρία. Εμείς θα έχουμε τους περισσότερους, σας βεβαιώνω…
Βασίλης (εκ μέρους της ομάδας Κομοτηνής)
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Κυριακή 10 Απριλίου 2011
Σχετικά με κάποια παρέμβαση στους τοίχους
"4)Αν μια τέτοια παρέμβαση γίνει τελικά, τι υλικά θα χρειαστούμε; Και πόσο χρόνο; Και πόσο κόσμο;"
..Τα υλικά ο χρόνος και ο κόσμος εξαρτώνται από τη μορφή που θα έχει η παρέμβαση στους τοίχους.Είναι διαφορετικό αν μιλάμε για μια ασπρόμαυρη εικόνα ζωγραφισμένη με πλαστικό χρώμα και αν μιλάμε για μια σύνθετη πολύχρωμη εικόνα ζωγραφισμένη με σπρέι.
Επίσης στην περίπτωση του σπρέι θα είναι απαραίτητη είτε μια σκαλωσιά, είτε ένα οχηματάκι ανύψωσης, τα οποία έχουν κάποιο κόστος.
Αλλιώς εάν μιλάμε για πλαστικό χρώμα μπορείς να ζωγραφίσεις και με 9μετρα κοντάρια ,βεβαίως με μια μεγαλυτερη δυσκολία λόγω βάρους που συνεπάγεται λιγότερη λεπτομέρεια και κάπως πιο πρόχειρη απόδοση.
Η απλούστερη λύση πάντως την οποία εγώ υποστηρίζω είναι αυτή μιας σχετικά απλής ιδέας η οποία μπορεί να υλοποιηθεί με 2-3 χρώματα με 9μετρα κοντάρια και πλαστικό χρώμα.
Σε περίπτωση που χρειαστούν σπρέι είναι σίγουρα φτηνότερο και καλύτερο να τα προμηθευτούμε από την Αθήνα.
Μανώλης Λεμός
..Τα υλικά ο χρόνος και ο κόσμος εξαρτώνται από τη μορφή που θα έχει η παρέμβαση στους τοίχους.Είναι διαφορετικό αν μιλάμε για μια ασπρόμαυρη εικόνα ζωγραφισμένη με πλαστικό χρώμα και αν μιλάμε για μια σύνθετη πολύχρωμη εικόνα ζωγραφισμένη με σπρέι.
Επίσης στην περίπτωση του σπρέι θα είναι απαραίτητη είτε μια σκαλωσιά, είτε ένα οχηματάκι ανύψωσης, τα οποία έχουν κάποιο κόστος.
Αλλιώς εάν μιλάμε για πλαστικό χρώμα μπορείς να ζωγραφίσεις και με 9μετρα κοντάρια ,βεβαίως με μια μεγαλυτερη δυσκολία λόγω βάρους που συνεπάγεται λιγότερη λεπτομέρεια και κάπως πιο πρόχειρη απόδοση.
Η απλούστερη λύση πάντως την οποία εγώ υποστηρίζω είναι αυτή μιας σχετικά απλής ιδέας η οποία μπορεί να υλοποιηθεί με 2-3 χρώματα με 9μετρα κοντάρια και πλαστικό χρώμα.
Σε περίπτωση που χρειαστούν σπρέι είναι σίγουρα φτηνότερο και καλύτερο να τα προμηθευτούμε από την Αθήνα.
Μανώλης Λεμός
Τέχνη, Ανθρωπολογία, Δημόσιος Χώρος, Αισθητική
Καλημέρα σε όλες και όλους, από Αθήνα και Κομοτηνή! Απολαμβάνω ειλικρινά τις προτάσεις και τα σχόλιά σας, αν και ηθελημένα απέφυγα μέχρι τώρα να σχολιάσω.
Πρώτα – πρώτα να συγχαρώ τα παιδιά για την αισθητική του blog! Δεν είναι καθόλου αυτονόητη η αισθητική επάρκεια στους «χαλασμένους» καιρούς που ζούμε… (Εντάξει, ξέρω ότι μπορείτε και καλύτερα!)
Γράφω αυτό το σχόλιο για να θέσω μερικά περισσότερο πρακτικά ζητήματα.
1) Κατά τη γνώμη μου οι τέσσερις έννοιες του τίτλου αυτού του σχολίου θα μπορούσαν να συνδυαστούν σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς:
Τέχνη και Ανθρωπολογία
Τέχνη και Δημόσιος Χώρος
Τέχνη και Αισθητική
Ανθρωπολογία και Δημόσιος Χώρος
Ανθρωπολογία και Αισθητική
Δημόσιος Χώρος και Αισθητική
Προκύπτουν έτσι 6 σαφείς υποενότητες που θα μπορούσαν να μας απασχολήσουν στο workshop, μετά από σύντομες εισηγήσεις των συμμετεχόντων. Μην ξεχνούμε ότι δε θα είμαστε μόνοι μας, θα συμμετέχουν και δεκάδες άλλοι φοιτητές και, προφανώς, κάποιοι από τους διδάσκοντες, οι οποίοι θα πρέπει με κάποιον τρόπο να εισαχθούν στο «κλίμα» που θέλουμε να δώσουμε.
Θα πρότεινα, λοιπόν, η ομάδα της Αθήνας, ως πιο σχετική, να εισηγηθεί στο workshop με σύντομο τρόπο (ας πούμε σε 2-3 σελίδες για το καθένα) τα βασικά ζητήματα που θα μπορούσαν να μας απασχολήσουν στις ενότητες:
Τέχνη και Αισθητική
Ανθρωπολογία και Αισθητική
Δημόσιος Χώρος και Αισθητική
και η ομάδα της Κομοτηνής να εισηγηθεί για τα υπόλοιπα, επίσης σε 2-3 σελίδες για το καθένα:
Τέχνη και Ανθρωπολογία
Τέχνη και Δημόσιος Χώρος
Ανθρωπολογία και Δημόσιος Χώρος
Οι εισηγήσεις θα μπορούν να συνοδεύονται από παρουσίαση με power point φωτογραφιών, έργων τέχνης, δημόσιων χώρων κ.λπ. που θα σχολιάζουν τα λεγόμενα. Έτσι θα υπάρχει μια πιο στέρεα βάση για συζήτηση (για να μη χαοθούμε…)
2) Θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στο σκεπτικό της συζήτησης τον τίτλο και τη θεματική του συνεδρίου. Η South Eastern Europe μπορεί να μας δώσει εξαιρετικά παραδείγματα σε όλες τις ενότητες που θέτω παραπάνω. Δείτε, ας πούμε, τις φωτογραφίες που ακολουθούν: είναι από τη νότια Αλβανία και δείχνουν ένα μνημείο της εποχής Χότζα/Αλία που έχει πυροβοληθεί κατά τις εξεγέρσεις της δεκαετίας του 1990. Οι εξεγερμένοι έσπασαν και τη μαρμάρινη πλάκα που μνημόνευε ένα γεγονός αντίστασης στους Γερμανούς. Δουλέψαμε πολύ στην επιτόπια για να αποκαταστήσουμε την επιγραφή… Πάνω στο παράδειγμα αυτό μπορούμε να μιλήσουμε για όλα τα ζητήματα.
Με παρόμοιο τρόπο μπορούμε να εντάξουμε στην προβληματική μας τους μετανάστες κ.ο.κ., όπως και τη συζήτηση για την ταυτότητα (έμφυλη, εθνοτική, εθνική κ.λπ.)
3) Έχουμε καλλιτέχνες, έχουμε ανθρωπολόγους, έχουμε και δημόσιο χώρο (τη σχολή). Πώς θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μια «μονιμότερη» παρέμβαση στο χώρο μετά από τη συζήτηση; Η πρόταση για την κατασκευή στην αυλή του κτιρίου είναι εξαιρετική: Μήπως θα μπορούσαμε να αποτυπώσουμε τις σκέψεις και τις προτάσεις (τις δικές μας ή και των άλλων) σ’ ένα graffiti; (Λέω, τώρα, τον καημό μου…). Ειδικά η εξωτερική πλευρά του κτιρίου θα μας εξασφάλιζε και μια επικοινωνία με τον «έξω (του πανεπιστημιακού ασύλου) κόσμο». Νομίζω, πάντως, πως μια τέτοιου είδους παρέμβαση είναι απαραίτητη, γιατί θα δώσει πέρα από τον καλλιτεχνικό και έναν μνημονικό χαρακτήρα στο συνέδριο… Και τον χρειαζόμαστε!
4) Αν μια τέτοια παρέμβαση γίνει τελικά, τι υλικά θα χρειαστούμε; Και πόσο χρόνο; Και πόσο κόσμο; Αυτά εγώ δεν μπορώ να τα υπολογίσω, γιατί δεν έχω καμία προηγούμενη ανάλογη εμπειρία… Παρότι μουσάτος, παραμένω άμουσος, ελπίζοντας ότι δε σας προσγειώνω…
Τις καλημέρες μου και πάλι,
Βασίλης
μία σκέψη και ένα γενικό σχόλιο, και μια έκκλιση
Διαβάζοντας τα όσα έχουν αναρτηθεί μέχρι στιγμής, βλέπω να πέφτουν στο "ηλεκτρονικό" τραπέζι ωραίες ιδέες, πραγματικά. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες ωστόσο είναι μεγαλεπήβολες και τελικά η ¨οικουμενικότητα" τους - εάν χρησιμοποιώ σωστά τον όρο αυτόν - με προβληματίζει. Με προβληματίζει διότι νομίζω προσωπικά, μιας και θα βρεθούμε σε ένα χώρο ιδιαίτερο - την Κομοτηνή γενικότερα και το χώρο του πανεπιστημίου ειδικότερα, ίσως θα πρέπει οι θεματικές τον προτάσεων να τον αφορούν με κάποιο τρόπο. Βλέπουμε πχ ότι και στις προτάσεις της Πετρίνας και του Γιώργου, γίνεται λόγος για την ταυτότητα και και πιο συγκεκριμένα για τη σεξουαλική ταυτότητα. Γιατί να μην αφορά τη σεξουαλική ταυτότητα ας πούμε στην Κομοτηνή ή στο χώρο του πανεπιστημίου για παράδειγμα;
Ίσως αυτό γίνεται πιο δύσκολο, ωστόσο θα μας ενδιέφερε από την πλευρά μας να δούμε τι απόψεις έχουν σχηματιστεί από τα παιδιά που μένουν και σπουδάζουν εκεί. Η μετακίνησή μας στην Κομοτηνή, ο διάλογος που δημιουργείται στα πλαίσια αυτά εκτός από γενικό προβληματισμό γύρω από την ανθρωπολογία και την τέχνη θα ήταν ωραίο να αφορά και τον συγκεκριμένο τόπο..επιτόπια έρευνα δηλαδή. προσωπικά τουλάχιστον θα με ενδιέφερε! Κι επειδή δεν θα είμαστε πολλές μέρες εκεί, θα ήταν ωραίο άμα τα παιδιά της Κομοτηνής μας λέγανε κάποια πράγματα που αφορούν το χώρο αυτό. Θα ήταν πολύ πιο ωραίο αυτό να συνέβαινε μέσα από ένα αληθινό διάλογο face to face οι συνθήκες όμως δεν μας το επιτρέπουν. Μπορείτε παιδιά ελεύθερα να αφήσετε σχόλια, κι ας μην είναι ολοκληρωμένα. Σκέψεις σχετικά με τον τόπο ή το Πανεπιστήμιο, μας ενδιαφέρει πολύ να κατανοήσουμε σε κάποιο βαθμό τις εκεί συνθήκες, νομίζω θα πλουτίσει το διάλογο και θα είναι ένα επιπλέον έναυσμα.
Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα παιδιά...
Νατάσα
Ίσως αυτό γίνεται πιο δύσκολο, ωστόσο θα μας ενδιέφερε από την πλευρά μας να δούμε τι απόψεις έχουν σχηματιστεί από τα παιδιά που μένουν και σπουδάζουν εκεί. Η μετακίνησή μας στην Κομοτηνή, ο διάλογος που δημιουργείται στα πλαίσια αυτά εκτός από γενικό προβληματισμό γύρω από την ανθρωπολογία και την τέχνη θα ήταν ωραίο να αφορά και τον συγκεκριμένο τόπο..επιτόπια έρευνα δηλαδή. προσωπικά τουλάχιστον θα με ενδιέφερε! Κι επειδή δεν θα είμαστε πολλές μέρες εκεί, θα ήταν ωραίο άμα τα παιδιά της Κομοτηνής μας λέγανε κάποια πράγματα που αφορούν το χώρο αυτό. Θα ήταν πολύ πιο ωραίο αυτό να συνέβαινε μέσα από ένα αληθινό διάλογο face to face οι συνθήκες όμως δεν μας το επιτρέπουν. Μπορείτε παιδιά ελεύθερα να αφήσετε σχόλια, κι ας μην είναι ολοκληρωμένα. Σκέψεις σχετικά με τον τόπο ή το Πανεπιστήμιο, μας ενδιαφέρει πολύ να κατανοήσουμε σε κάποιο βαθμό τις εκεί συνθήκες, νομίζω θα πλουτίσει το διάλογο και θα είναι ένα επιπλέον έναυσμα.
Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα παιδιά...
Νατάσα
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
κάποια έργα καλλιτεχνών που μπορεί να μας αφορούν
 |
| Richard Serra, γλυπτό σε πλατεία του Chicago που την καθιστά αντιλειτουργική. |
 |
| Cy Twombly, σαν παράδειγμα της ιδέας του ίχνους μιας διαδικασίας |
 |
| Rirkrit Tiravanija, γεύμα, παράδειγμα έργου σχεσιακής αισθητικής σαν έμπνευση για κάποια δράση που θα μπορούσαμε να κάνουμε στα πλαίσια του workshop. |
 | ||
| Marina Abramovic, διαδρομή στο Σινικό τείχος, νομίζω ότι η συγκεκριμένη καλλιτέχνις αφορά την Πετρίνα αλλά και το Γιώργο. |
Πιστεύω ότι αυτά είναι κάποια παραδείγματα έργων που ήταν ιδιαίτερα εύστοχα στην ιδέα τους χωρίς όμως να γίνονται περιγραφικά.
Οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες ίσως μας αφορούν στο σύνολο του έργου τους και όποιος θέλει να μάθει περισσότερα γιαυτούς μπορεί να τους ψάξει.
Κρήνη
Τεχνη, σεξουαλικοτητα & ανθρωπολογια
Πρωτα-πρωτα να στειλω και εγω τους χαιρετισμους μου στα ''παιδια απ'την Αθηνα''!
Αποφασισα λοιπον και εγω μετα πο την αναγνωση των προηγουμενων αναρτησεων να καταθεσω και εγω καποιες ιδεες...
Για να μιλησω τελειως ειλικρινα, η ανθρωπολογια μου τραβηξε το ενδιαφερον 100% μονο αυτο το εξαμηνο. Ο λογος ειναι απλος: αντικειμενο της ειναι η σεξουαλικοτητα και πως αυτη διαμορφωνει (τωρα αλλα και στο παρελθον) κοινωνικες σχεσεις. Ενα θεμα δηλαδη που μας αφορα(και θα επρεπε να μας αφορα) ολους, γιατι οι εμφυλες συμπεριφορες ειναι πανταχου παρουσες (και πολλες φορες ακουσιες) στην καθημερινη μας ζωη.
Για να μην κουραζω λοιπον, θα προτεινα μια εικαστικη απεικονιση διαφορων ''ερωτικων'' εργων τεχνης, απο την αρχαιοτητα μεχρι και σημερα (πχ το ''Φιλι'' του Ροντεν, πινακες του Λοτρεκ κλπ.) τα οποια αν μη τι αλλο δειχνουν με αρκετη πιστοτητα την εξελιξη της σεξουαλικοτητας μαζι με την εξελιξη του κοινωνικου σχηματισμου. Αν δεν βρισκομασταν δε σε πανεπιστημιακο χωρο, θα τολμουσα να προτεινω μεχρι και πορνογραφικα περιοδικα σαν πηγη εμπνευσης, αλλα πολυ φοβαμαι οτι αυτο ειναι αδυνατο. Οποτε αν διατηρησουμε στα ορια της 'ευπρεπειας' και της 'δημοσιας αιδους' τις καλλιτεχνικες μας τασεις, ισως μπορεσουμα να βγαλουμε ενα πολυ ενδιαφερον αποτελεσμα.
Περιμενω τις αποψεις σας και τις αποριες(??) σας!
Μουρατιδης Γιωργος
Αποφασισα λοιπον και εγω μετα πο την αναγνωση των προηγουμενων αναρτησεων να καταθεσω και εγω καποιες ιδεες...
Για να μιλησω τελειως ειλικρινα, η ανθρωπολογια μου τραβηξε το ενδιαφερον 100% μονο αυτο το εξαμηνο. Ο λογος ειναι απλος: αντικειμενο της ειναι η σεξουαλικοτητα και πως αυτη διαμορφωνει (τωρα αλλα και στο παρελθον) κοινωνικες σχεσεις. Ενα θεμα δηλαδη που μας αφορα(και θα επρεπε να μας αφορα) ολους, γιατι οι εμφυλες συμπεριφορες ειναι πανταχου παρουσες (και πολλες φορες ακουσιες) στην καθημερινη μας ζωη.
Για να μην κουραζω λοιπον, θα προτεινα μια εικαστικη απεικονιση διαφορων ''ερωτικων'' εργων τεχνης, απο την αρχαιοτητα μεχρι και σημερα (πχ το ''Φιλι'' του Ροντεν, πινακες του Λοτρεκ κλπ.) τα οποια αν μη τι αλλο δειχνουν με αρκετη πιστοτητα την εξελιξη της σεξουαλικοτητας μαζι με την εξελιξη του κοινωνικου σχηματισμου. Αν δεν βρισκομασταν δε σε πανεπιστημιακο χωρο, θα τολμουσα να προτεινω μεχρι και πορνογραφικα περιοδικα σαν πηγη εμπνευσης, αλλα πολυ φοβαμαι οτι αυτο ειναι αδυνατο. Οποτε αν διατηρησουμε στα ορια της 'ευπρεπειας' και της 'δημοσιας αιδους' τις καλλιτεχνικες μας τασεις, ισως μπορεσουμα να βγαλουμε ενα πολυ ενδιαφερον αποτελεσμα.
Περιμενω τις αποψεις σας και τις αποριες(??) σας!
Μουρατιδης Γιωργος
Ραβδοσκόποι
Αναρωτήθηκα τι είδους "ίχνη" μπορεί να εγγράφονται καθημερινά σ'ένα πέρασμα -εν προκειμένω στην επιφάνεια ενός κενού προαύλιου χώρου- τι είδους "υπόγεια ρεύματα" μπορεί να κυλούν από κάτω -δίκτυα σχέσεων, σημεία "έντασης", "πηγές" συναντήσεων ή συγκρούσεων- και τι είδους τακτικές θα μπορούσε να υιοθετήσει κάποιος για να τα "συναισθανθεί" και να τα αναδείξει.
Ανάλογα, προβληματίστηκα για το τι είδους ίχνη εγγράφονται εξ αρχής στα ανθρώπινα σώματα, τι είδους "εργασίες" τα διαμορφώνουν, πώς αποκτά κανείς πρόσβαση στο "σχεδιασμό" ή στα θεμέλιά τους, αν, πότε και πώς είναι νόμιμη, δυνατή, επιθυμητή η ανακατασκευή τους, αν και με ποιό τρόπο μπορεί κανείς να επεξεργαστεί (νέες) εικόνες ή "κατασκευές" επ'αυτού...
Εντέλει, ανησύχησα για την λειψυδρία, τα ρήγματα, τους σεισμούς και άλλες υπόγειες περιπέτειες που αγνοούμε όταν περπατάμε εποπτεύοντας την επιφάνεια (ενώ είναι γνωστό πως η γη φεύγει, ενίοτε, κάτω από τα πόδια μας...)
Εξ ού και ο τίτλος της σύντομης αυτής παρέμβασης, που ο στόχος της, ασφαλώς, δεν είναι "εκπαιδευτικός"...προσπεράστε την, λοιπόν, με ευκολία, αν δεν βοηθάει στη συζήτηση.
Ελπίδα
Ανάλογα, προβληματίστηκα για το τι είδους ίχνη εγγράφονται εξ αρχής στα ανθρώπινα σώματα, τι είδους "εργασίες" τα διαμορφώνουν, πώς αποκτά κανείς πρόσβαση στο "σχεδιασμό" ή στα θεμέλιά τους, αν, πότε και πώς είναι νόμιμη, δυνατή, επιθυμητή η ανακατασκευή τους, αν και με ποιό τρόπο μπορεί κανείς να επεξεργαστεί (νέες) εικόνες ή "κατασκευές" επ'αυτού...
Εντέλει, ανησύχησα για την λειψυδρία, τα ρήγματα, τους σεισμούς και άλλες υπόγειες περιπέτειες που αγνοούμε όταν περπατάμε εποπτεύοντας την επιφάνεια (ενώ είναι γνωστό πως η γη φεύγει, ενίοτε, κάτω από τα πόδια μας...)
Εξ ού και ο τίτλος της σύντομης αυτής παρέμβασης, που ο στόχος της, ασφαλώς, δεν είναι "εκπαιδευτικός"...προσπεράστε την, λοιπόν, με ευκολία, αν δεν βοηθάει στη συζήτηση.
Ελπίδα
Ενδιάμεσες συζητήσεις στην Αθήνα (τον καιρό της παύσης)
οι συζητήσεις των παιδιών της Αθήνας είναι κατά βάση γύρω από την πρακτική που θα ακολουθήσει κάποιος σε μία παρέμβαση σε ένα δημόσιο χώρο. αυτές οι πρακτικές ή οι στρατηγικές προσέγγισης αν θέλετε πρέπει να έχουν μια δυναμική, μια ιδέα και κυρίως ένα "τάκτ" στον τρόπο που θα εισέλθουν τα έργα, οι δράσεις ή οι παρεμβάσεις στον χώρο, ώστε να μην είναι επιβλητικές και επιβαλλόμενες ως πρακτικές.
σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό είχαμε κάποιες ιδέες που είναι περισσοτερο σχετικές με το χώρο του προαυλίου και με το γεγονός ότι είναι, όπως φαίνεται, τελείως ανενεργός.
αυτό δεν σημαίνει οτι θα αφήσουμε τους τοίχους κενούς, μιας και κάποιοι θεωρούν οτι μια παρέμβαση στους τοίχους, θα ήταν σημαντική και ως δράση και ως αποτέλεσμα που θα μείνει στο πανεπιστήμιο.
οι προτάσεις θα μπορούσαν να διατυπωθουν πρόχειρα και ως εξής:
α. μια παρέμβαση/κατασκευή στο προαυλιακό χώρο για να τον ενεργοποιήσει και να τον καταστήσει χρήσιμο για τους φοιτητές.
β. αντι-παραδειγματικά με το α. προτείνεται μια αντίστοιχη κατασκευή για να τονίσει το γεγονός οτι είναι ανενεργός και δυσλειτουργικός, χωρίς κατεύθυνση διόρθωσης. μια κατασκευή που ακολουθεί περισσότερο εικαστικές πρακτικές.
γ. ο τοίχος να είναι όπως προαναφέρθηκε προιόν μιας συλλογικής διαδικασίας -π.χ. συζήτησης- και έτσι να αντιμετωπιστεί ως αποτύπωμα αυτής. (βλέπε Sol LeWitt)
.
γιάννης
.
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
τα παιδιά από την αθήνα
Γεια σας παιδιά!
Κατ' αρχάς βρήκαμε πολύ ενδιαφέρουσα την αρχή του διαλόγου που ξεκίνησε η Πετρίνα και νομίζουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να πέφτουν κι άλλες τέτοιες ιδέες στο τραπέζι, γιατί βλέπουμε τον τρόπο που σκέφτεται ο καθένας και δημιουργείται ένα γενικότερο πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορεί να κινηθεί ο διάλογος. Ήταν ένα έναυσμα-για να σκεφτούμε όλοι μαζί-και ένα βήμα για να υπάρξουν κι άλλες προτάσεις. Πάντως είναι πολύ θετικό που συμβαδίζει ο τρόπος σκέψης μας σε νοηματικό επίπεδο.
Αυτό με το οποίο ασχολούμαστε εμείς ως ομάδα σε γενικά πλαίσια είναι η τέχνη στο δημόσιο χώρο και σύντομα λέμε να σας στείλουμε μία μικρή παρουσίαση με παραδείγματα και καλλιτέχνες που μας ενδιαφέρουν.
Είδαμε φωτογραφίες και συζητήσαμε λίγο για το χώρο του πανεπιστημίου σας και βρήκαμε ομόφωνα πολύ ενδιαφέρον το τεράστιο προαύλιο που παραμένει ανεκμετάλλευτο και σκεφτήκαμε να κάνουμε όλοι μαζί κάτι σε σχέση με αυτό. Νομίζουμε ότι είναι ένας από τους πιο ανενεργούς χώρους και θα θέλαμε να μας πείτε τα σχόλιά σας και πληροφορίες για αυτό. Θα αναρτήσουμε κάποιες ιδέες σύντομα πάνω στο πως θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί (ή όχι) αυτός ο μεγάλος χώρος κι αν θέλετε μπορούμε να ανοίξουμε ένα διάλογο και σ'αυτό το πλαίσιο.
Ελπίζουμε να αναρτώνται συχνά ιδέες προτάσεις και σχόλια στο blog.
Μανώλης
Κρήνη
Δήμητρα
Γιώργος
Γιάννης
Νατάσα
Κατ' αρχάς βρήκαμε πολύ ενδιαφέρουσα την αρχή του διαλόγου που ξεκίνησε η Πετρίνα και νομίζουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να πέφτουν κι άλλες τέτοιες ιδέες στο τραπέζι, γιατί βλέπουμε τον τρόπο που σκέφτεται ο καθένας και δημιουργείται ένα γενικότερο πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορεί να κινηθεί ο διάλογος. Ήταν ένα έναυσμα-για να σκεφτούμε όλοι μαζί-και ένα βήμα για να υπάρξουν κι άλλες προτάσεις. Πάντως είναι πολύ θετικό που συμβαδίζει ο τρόπος σκέψης μας σε νοηματικό επίπεδο.
Αυτό με το οποίο ασχολούμαστε εμείς ως ομάδα σε γενικά πλαίσια είναι η τέχνη στο δημόσιο χώρο και σύντομα λέμε να σας στείλουμε μία μικρή παρουσίαση με παραδείγματα και καλλιτέχνες που μας ενδιαφέρουν.
Είδαμε φωτογραφίες και συζητήσαμε λίγο για το χώρο του πανεπιστημίου σας και βρήκαμε ομόφωνα πολύ ενδιαφέρον το τεράστιο προαύλιο που παραμένει ανεκμετάλλευτο και σκεφτήκαμε να κάνουμε όλοι μαζί κάτι σε σχέση με αυτό. Νομίζουμε ότι είναι ένας από τους πιο ανενεργούς χώρους και θα θέλαμε να μας πείτε τα σχόλιά σας και πληροφορίες για αυτό. Θα αναρτήσουμε κάποιες ιδέες σύντομα πάνω στο πως θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί (ή όχι) αυτός ο μεγάλος χώρος κι αν θέλετε μπορούμε να ανοίξουμε ένα διάλογο και σ'αυτό το πλαίσιο.
Ελπίζουμε να αναρτώνται συχνά ιδέες προτάσεις και σχόλια στο blog.
Μανώλης
Κρήνη
Δήμητρα
Γιώργος
Γιάννης
Νατάσα
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
το κείμενο που ακολουθεί είναι κατάλληλο για όλους, επιθυμητή η εγκεφαλική συναίνεση!
Αφού το blog δημιουργήθηκε με σκοπό να συζητήσουμε τις εμπνεύσεις μας για το workshop, σκέφτηκα οτι θα ηταν γόνιμο να αναρτήσω την ιδέα μου και εδώ προκειμένου να τη σχολιάσουμε και να αποφασίσουμε αν υπάρχουν τα μέσα και η διάθεση για να της δώσουμε σάρκα και οστά!
η ιδέα μπορεί να αποδοθεί μάλλον ψηφιακά, και είναι η εξής :
διάφοροι άνθρωποι εμφανίζονται σε διάφορα σημεία και κατευθύνονται όλοι προς μία τοποθεσία, στην οποία συναντιούνται.
οι άνθρωποι αυτοί είναι γυμνοί και είναι απαλλαγμένοι ακόμα κι από την γενετική τους ταυτότητα, δηλαδή την σεξουαλικότητά τους. δε φαίνεται αν είναι άντρες ή γυναίκες.
καθώς διανύουν την πορεία, για να συναντήσουν τους υπόλοιπους "ντύνονται". κάποιοι βάζουν μαλλιά μακριά. κάποιοι μαλλιά κοντά. κάποιοι γίνονται μαύροι. κάποιοι αποκτούν σχιστά μάτια.
κάποιοι φορούν κοστούμι. κάποιοι φορούν άρβυλα και σκισμένα παντελόνια. και για να μην τα πολυλογώ ο καθένας από αυτούς ντύνεται με χαρακτηριστικά που οι άνθρωποι διαθέτουν γύρω μας. γίνονται ένας από εμάς.
μέχρι να συναντηθούν έχουν τελειώσει αυτήν την "ένδυση" της φυσικής τους οντότητας με τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής τους ταυτότητας, κι έτσι καταλήγουν όλοι μαζί να μιλούν ο καθένας στην γλώσσα του
και να συνεννοούνται αναμεταξύ τους.
τα νοήματα της ιδέας αυτής είναι ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να συνεννοηθεί με κάθε άλλο άνθρωπο αρκεί να άρει το αίσθημα των κοινωνικών, φυλετικών, κλπ διακρίσεων και να δει αυτά που τον δένουν με το όποιο άλλο υποκείμενο
και όχι αυτά που τον χωρίζουν. τα χαρακτηριστικά που έχουμε είναι επίκτητα και τόσο ρευστά που από λόγους τυχαιότητας εγώ είμαι λευκή και όχι μαύρη, γυναίκα και όχι άντρας.
σχετικά με τη σεξουαλικότητα: είναι προϊόν κοινωνικής κατασκευής ακόμα και η έκφραση και διαχείριση της σεξουαλικότητας. δηλαδή τα χαρακτηριστικά που ως στερεοτυπικές συμπεριφορές αποκτούν οι άντρες,
οι γυναίκες, και οποιαδήποτε άλλη έμφυλη οντότητα είναι αποτέλεσμα κοινωνικής κατασκευής και άρα πρέπει να τοποθετηθεί σε αυτά με τα οποία οι άνθρωποι "ντύνονται". στην ανθρωπολογία άλλωστε
διαχωρίζουμε το φυσικό φύλο (sex) από το κοινωνικό φύλο (gender), το οποίο κοινωνικό φύλο κουβαλά τα χαρακτηριστικά, που η κοινωνία αποδίδει στα υποκείμενά της.
Βασιλείου Πετρίνα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)